زبان الگوی هنجاری بافت های تاريخی

این مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است.

فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است.

لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+)

چكيده

فرسايش بافتهای تاريخی، هم فرسايش کالبدی است و هم فرسايش فعاليتی می باشد که علت اصلی بخش نخست از دست دادن شهروندان اصيل بافت درنتيجه تغيير ساختار فکریاست که شروع آن از سال 1299 در ايران بود، می باشد.اين امر باعث مردن زبان الگوهای زنده بافت ها شد. اين الگوها در واقع هنجارهای اجتماعی است که علت اصلی فرسايش فضايی عدم وجود هنجار اجتماعی می باشد. در اين مقاله سعی داريم ، مدلی برای هنجار آوری ارائه دهيم. اين مدل داراي سه عنصر ساکنين ، مديران اجتماعی ، پديده هنجاری می باشد. که به تشريح ويژگی های هريک از عناصر و ارتباط آن ها می پردازيم .

ايجاد هويت شهروندی درساکنان کنونی بافت تاريخی بخش اصلی در فرايند استحکام بخشی می باشد. که اين مدل درجهت هويت سازی از طريق پاراديم های جديد برنامه ريزی شهری (تئوری ساختاربندی ) نحوه برنامه ريزی و توسعه شهری را برای مديران اجتماعی مشخص می کند. که برای انتخاب پديده هنجاری ابتدا با تئوری ساخت اصلی شهر کريستفر الکساندر و تئوری های طراحي شهري راجر ترانسيک ، تئوري شكل- زمين (Figure- ground theory) و تئوري پيوند يا ارتباط (linkage theory) و تئوري مکان(place theory) به استحکام بخشی و احيا ساخت شهر می پردازيم و موفقيت در ادامه باز زنده سازی کل بافت منوط به موفقيت در مدل هنجار آوری دارد.

واژه‌هاي كليدي: استحكام بخشي ،هويت شهروندي ، هنجارآوري ، زبان الگو، اجتماع محلي .