الگوی طراحی شهرهای جدید به شیوه ایرانی- اسلامی

این مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است.

فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است.

لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+)

چكيده

اسلام تأکید خاصی بر فرم و طراحی شهر دارد که این امر باعث کارایی و پاسخگویی بیشتر شهر در مواجهه با نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه می شود. شهر اسلامی منطق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در استخوان بندی فضایی، طرح و کاربری دارد و به راحتی میتواند با عملکردهای جدید تطبیق پیدا کند و همخوانی خود را با محیط طبیعی، مذهبی و اجتماعی– فرهنگی حفظ کند. در این میان با توجه به تاريخ كهن و ديني مردم ايران در شهرهاي (اصيل) ايران می توان كمال هماهنگي و يكپارچگي اجزايي مانند: مسجد، مدرسه، بازار و ميدان را در هيئت يك كل واحد به چشم ديد. شناخت این ارزش ها و مؤلفه‌های اسلامی- ایرانی و انعکاس آنها در کالبد شهر میتواند برای برنامه ریزی و طراحی شهرهای جدید درس های ارزنده ای به دنبال داشته باشد و از بروز بحران های اقتصادی، اجتماعی و هویتی جوامع شهری که تا حدود زیادی ریشه در ویژگی های ریخت شناسی شهرهای کنونی دارد، جلوگیری نماید. هدف اصلی این مقاله پاسخگویی به دو سوال اساسی است:شهرهای جدید ما تا چه حد سرزندگی و پاسخ دهندگی شهرهای اسلامی- ایرانی سنتی را منعکس می کنند؟ و الگوی طراحی شهرهای جدید به شیوه ایرانی- اسلامی به چه نحوی است؟ برای این منظور با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی ، ضمن تعریف شهر اسلامی، عناصر و مؤلفه های اصلی آن، به تحلیل وضعیت کنونی شهرها و مقایسه آنها با شهرهای ایرانی- اسلامی کهن پرداخته، نحوه انعکاس و روزآمدی ارزش های حاکم بر آنها در طراحی شهرهای جدید آینده ارایه می شود.

واژه‌هاي كليدي: شهر اسلامی، طراحی شهرهای جدید، اسلام، شیوه ایرانی- اسلامی