واکاوی جایگاه سامانه های غیر فعال در معماری پایدار

این مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است.

فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است.

لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+)

چكيده:

تامین انرژی درون ساختمان بمنظور ایجاد آسایش زیستی برای ساکنان آن با کاهش منابع فسیلی از عمده مسائل موجود در معماری عصر حاضر است. طراحان برای حل مشکل تامین انرژی مورد نیاز درون ساختمان ها در صدد بر آمدن از انرژی های تجدید پذیر به عنوان جایگزین انرژی های فسیلی بهره گیرند. بناهایی که با بهره گیری از سامانه های غیر فعال طراحی می شوند انرژی لازم برای شرایط مطلوب در فضاهای آن با کمترین تجهیزات به شکل مطلوب ترین حالت فراهم می شوند. از مزیت های سامانه های غیر فعال ساختمانی فراهم ساختن نیازهای انرژی ساکنان آن با استفاده از سازگاری بنا با محیط و اقلیم پیرامون خود است. در این تحقیق سعی شده است با اشاره به برخی از روشها و الگوهای ساخت از قبیل دیوار ترومب، دیوارهای آبی، حوضچه های سقفی، آتریومهای ترکیبی که می تواند نمونه مصادیقی از سامانه های غیر فعال ساختمانی در معماری پایدار باشد تحلیلی صورت گیرد. در ادامه پژوهش سعی گردیده بر روی میزان انرژی که با اعمال برخی از روشهای ذکر شده در ساختمانهای نوین می توان تامین کرد بررسی انجام گیرد. در روند تحقیق سعی شده تحلیلی بر روی نمونه آثار معماری ایران و جهان که با بهره گیری از سامانه های غیر فعال طراحی شده اند صورت گیرد. انجام چنین تحقیقاتی با محوریت موضوع حاضر در شناخت و درک بهتر فعالان عرصه ی معماری و شهرسازی از روشهای نوین صنعت ساخت و ساز تاثیر گذار خواهد بود و جایگاه برجسته و غیر قابل انکار روشهای نوین ساخت را در کنار الگوهای بومی هر منطقه در حیطه ی معماری عصر حاضر بیشتر از قبل نمایان تر خواهد ساخت.

کلمات کلیدی : سامانه های غیر فعال، معماری، پایدار، اقلیم