بررسی پارادایم های محیطی موثر بر افزایش سلامت روانی سالمندان در طراحی فضاهای عمومی شهری

چکیده مقاله

سالمندی یکی از مراحل رشد است که به دلیل تغییرات وسیع در حوزه کارکرد زیست شناختی، روان شناختی و جامعه شناختی منجر به تغییرات در کارکردها و نقش ها ی فرد در جامعه می گردد.بر طبق آمار جهانی جمعیت سالمند در جهان رو به افزایش است، آمارها در کشور ما نیز تبیین کننده این واقعیت است. در دوره سالمندی تغییرات چشمگیری در ویژگی های فیزیولوژیکی و روحی_روانی انسان رخ می دهد این تغییرات افراد سالمند را وادار می سازد تا محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوان ترها درک کرده و پاسخ های متفاوتی بدهند . سالمندان از جمله گروه های اجتماعی هستند که به دلیل شرایط سنی فعالیت های کاری اوقات فراغت بسیار دارند و امکان استفاده آنها از فضاهای شهری برای انجام فعالیت های اختیاری و اجتماعی بیش از دیگر اقشار جامعه است. با توجه به بررسی های انجام شده فضاهای شهری ما در حال حاضر نه تنها پاسخگوی سالمندان که حتی پاسخگوی افراد سالم نیز نمی باشد. مشکلاتی که سالمندان در فضاهای شهری عنوان کرده اند، می¬توان به : شلوغی معابر و ترافیک و سرعت زیاد ماشین ها ،آلودگی هوا ،کثیفی معابرو فضاها، ناهمواری مسیرها و نبودن پلهای عابر پیاده،کمبود فضاهای سبز، زیاد بودن فاصله دسترسی تا امکانات و تسهیلات عمومی، مبلمان شهری نامناسب ،عبور موتور سیکلت ها، عدم رعایت حق و حقوق سالمندان توسط مردم وکمبود تسهیلات عمومی اشاره کرد ،که بیان کننده این واقعیت است که علاوه بر طراحان ، مدیریت شهری نیز نقش مهمی را در ایجاد فضاهای شهری مطلوب ایفا می کند. از این رو با بررسی عوامل محیطی موثر بر در فضاهای شهری ،می توان به ایجاد سلامت روانی این قشر یاری نمودو با به اجرا در آوردن این مطالعات شاهد پویایی فعالیتهای اجتماعی شان بود که باعث افزایش امید به زندگی و افزایش کیفیت زندگی در این افراد می شود.