دانلود رایگان رساله کارشناسی ارشد معماری

خانه ای برای فردا

(طراحی معماری داخلی آپارتمان مسکونی با رویکرد انعطاف پذیری برای زوج های جوان در سال 1400)

 

 

 

در سال های اخیر حل مشکل مسکن زوج های جوان به عنوان بزرگ‌ترین دغدغه‌ی سیاستگذاران، برنامه ریزان و مجریان کشور مطرح بوده است.از طرفی به علت گرانی زمین و مسکن، طراحی و تولید واحدهای مسکونی با متراژ کوچک را بیشتر شامل شده است واحدهایی که بدون توجه به اصول معماری داخلی و بدون تحلیل دامنه وسیع نیازهای متفاوت افراد طراحی و اجرا می شوند.این در حالی است که اگر این واحدهای آپارتمانی کوچک با طراحی مبتنی بر انعطاف پذیری و تطبیق پذیری صورت بگیرد بسیاری از نیازهای افراد مختلف در همین مسکن های کوچک برآورده خواهد شد.

 

 

 

مفهوم انعطاف‌پذیری و لزوم آن
تعاریف متعددی در رابطه با انعطافپذیری در معماری و لزوم آن بیان شده است.انعطافپذیری به طور عام به قابلیت تغییر در اشیاء و اجسام گفته میشود.در معماری و طراحی محیطی و به طور خاص طراحی مسکن، منظور از واژهی انعطاف‌پذیری، انعطافپذیری فضایی و ساماندهی فضای انسان ساخت و تغییر در آن برای دستیابی به شرایط، نیازها و کاربستهای جدید است. بعضی از فضاها بدون نیاز به ساماندهی مجدد بسیاری از فعالیتها را تامین میکنند.بعضی دیگر از فضاها برای پاسخ به نیازهای
مختلف قابل تغییرند.

از نظر اشنایدر و تیل انعطافپذیری مفهومی کلی است و شامل قابلیت تطبیق با فعالیت ساکنین در زمان فعلی سکونت و فعالیتهای احتمالی در آینده میباشد.به عقیدهی آنها،خانهی انعطافپذیر خانه‌ای است که می‌تواند با نیازهای متغیر ساکنین،چه از لحاظ فعالیت‌های آنها و چه از لحاظ تکنولوژی تطبیق پیدا کند.این تغییرات میتواند از نوع کم و یا زیاد شدن جمعیت افراد خانواده یا تغییرات زیست محیطی باشد.

 

انعطافپذیری مسکن به دو بخش تغییرپذیری و تطبیقپذیری تقسیم میشود.خانهی تغییرپذیر آماده- ی پذیرش ملاحظاتی است که دگرگونی قابل توجهی را در یک ساختمان مسکونی ایجاد میکنند،در حالی که طراحیهای تطبیقپذیر،پذیرای تغییرات فیزیکی قابل توجهی نیستند.در این شیوه مساحت واحد مسکونی ثابت نگه داشته شده و تمامی تغییرات بدون عملیات بنایی انجام میشود.در واقع تنوع و تطبیقپذیری مورد نظر،تنها به کمک عناصر متحرک و نیمه ثابت و با روشهایی مانند جابهجایی ) دکوراسیون و استفاده از پارتیشنهای متحرک،حاصل می آید.